Ali Mohamed
eigenaar van Tigris en Eufraat sinds 2015
4 maart 2021
Ik ben Nancy Mohamed, ik zal het verhaal doen, maar mijn vader is het gezicht van de zaak. Op het getekende portret is dus mijn vader Ali Mohamed te zien. Samen runnen wij Tigris en Eufraat. We kunnen bijvoorbeeld nooit als familie op vakantie; “Wie blijft er dan hier, als we weg zijn, wat gaat er dan gebeuren?”. We krijgen er heel veel voor terug, maar je levert er ook veel voor in.
De zaak bestaat zo’n 15 jaar, mijn vader heeft het 6 jaar geleden overgenomen en daarbij ook de naam behouden. Het was een zaak waar groente, fruit en levensmiddelen werden verkocht. Mijn vader heeft het een beetje omgetoverd naar wat het nu is. Het is nu nog steeds een mini supermarkt, maar in een deel van de winkel worden Syrische gerechten bereid.
We zijn elke dag geopend, iedere dag van het jaar, maakt niet uit welke dag het is. Daarom is mij de verandering van de winkel mij goed bijgebleven. De winkel zag er eerst niet zo uit, maar in de 3 dagen dat we dicht gingen hebben we met het hele team in de winkel gewerkt aan de inrichting. Iedereen stond klaar om te helpen en als team hebben we het voor elkaar gekregen destijds, dat was een mooi moment.
We zijn heel klein begonnen met de verkoop van falafel, maar dat sloeg zo goed aan dat we al snel konden uitbreiden. Steeds meer mensen eten vegetarisch of veganistisch, dus dat we destijds de keuze hebben gemaakt om falafel te verkopen is een hele goede geweest. In de Javastraat zijn er in de afgelopen jaren meer barretjes en eetgelegenheden bijgekomen waardoor er meer divers publiek in de Javastraat komt, dat zien we ook zeker terug in onze klanten.
Je zal dit misschien niet vaak te horen hebben gekregen, maar wij hebben helemaal geen last van de crisis gehad. We werken echt binnen de regels, we zijn geen horeca en mogen daarom van geluk spreken dat we al die tijd onze klanten mochten ontvangen in de zaak. En dat was in deze tijd ook zo fijn. Sommige klanten komen echt elke dag dat je ze zo goed kent dat ze op een manier als familie worden van je. We zijn afhankelijk van onze klanten en het is dan zo fijn als je mooie reacties krijgt over onze zaak, maar ook over de jongens in de zaak, dat ze zo netjes en vriendelijk zijn.
Als dochter werkte ik voorheen 2 dagen in de winkel, gewoon om papa te helpen met de kassa draaien bijvoorbeeld. Sinds 1,5 jaar werk ik 5 dagen in de week. Het management doen mijn vader en ik nu samen en we zijn een heel goed team. Mijn vader is heel begripvol naar mij toe, we luisteren goed naar elkaar en we zien elkaar echt als gelijkwaardige. Ik denk dat het daarom zo goed werkt tussen ons. Ik stond eerst wat verder af van het team maar nu ben ik diegene die de zaak runt samen met mijn vader. Mijn vaders leven draait echt om de zaak. Hij staat hier, behalve op zondag, elke dag in de zaak. Hij is diegene die de inkopen doet in de ochtend en is dan er altijd rond 2 uur in de middag. Met de avondklok is hij om 9 uur ’s avonds thuis, normaal gesproken is dat rond half 10 – 10 uur.
Ondertussen hebben we een team van zo’n 15 man. Ik ben de enige vrouw op de werkvloer. Hoe dat gaat in de praktijk? Soms moeilijk, maar vaak gewoon gezellig. Ik pas me aan het team aan en zij passen zich aan mij aan. Dat heeft zijn weg gevonden. De Syrische keuken kent veel werk dat met de hand wordt verricht en dat vaker wordt uitgeoefend door mannen. In onze keuken werken allemaal mannen die naar Nederland zijn gekomen als vluchteling en hier ook nog niet zo lang werken. Het begon met de hoofdchef en zijn broertje, zij zijn echt de pilaren van de winkel. Anderen komen en gaan, werken hier naast hun studie. Maar zij zijn de basis. Als de basis maar blijft bestaan, dan mag alles eromheen veranderen!
We zijn echt een familiezaak geworden, we blijven streven naar het betere. Dat is zo fijn aan mijn vader. Hij denkt niet “Het loopt goed en we blijven op dezelfde tour doorgaan”. Hij is altijd aan het zoeken naar iets beters en de beste kwaliteit. Dat zie je terug in onze falafel, het is gewoon de kwaliteit die constant is, altijd vers, ook de kruiden, dat maakt dat het zo bekend is geworden denk ik. In dezelfde straat heb je ook andere falafel tentjes die zelfde verkopen als wij, met dezelfde ingrediënten. Wij zijn degenen die eerste de falafel op deze manier zijn gaan verkopen. En zo eet je het ook in Syrië. Wat maakt dat het onze falafel zo speciaal is? Dat is het geheim van de klant en daar heb ik ook geen antwoord op! Ik eet ze zelf niet meer, ik kan niks meer eten hier in de winkel, maar het is wel heel lekker hoor!
Onze volgende droom is dat we een andere filiaal zullen openen, want ik denk dat we uit deze winkel gehaald hebben wat je eruit kunt halen. En het nu de stap om ergens ander te beginnen, dat horen we ook van veel klanten. “Kom naar West, kom naar West!” wordt vaak gezegd. Het is belangrijk dat de basis in deze zaak goed is, het goede grond heeft om op te staan. En dan ga je pas ergens anders beginnen.. en dan zo’n goed team als hier vormen, dat wordt een hele uitdaging!