Gijs de Rooy
eigenaar van Café Gijs de Rooy sinds 1973
22 april 2021
Ik sta hier zelf niet meer maar ik woon hierboven dus ik ben er wel elke dag hoor, dan zet ik ’s morgens boel klaar. Dus dat is mijn oude dag, mijn pensioen. Ik wil hier niet weg hoor! En het mooie is dat het café in de familie blijft. Laat het maar zo gauw mogelijk nog meer versoepelen en dan kunnen hier gezellig weer met een hele hoop mensen zijn!
Ik ben Gijs de Rooy en ik ben hier geboren en getogen in de Indische Buurt. Ik ben op Javastraat nummer 6 geboren, 67 jaar geleden. Mijn vader is het café begonnen in 1947. Toen ik 17 jaar was, kwam mijn vader te overlijden en was het mijn wens om de zaak over te nemen. Ik zat toen op de horeca vak school, maar met mijn papieren op zak kon ik nog niet meteen aan de slag. In die tijd moest je minimaal 25 jaar zijn om in de horeca te werken, laat staan dat ik op 17 jarige leeftijd een café bedrijf mocht runnen. Mijn twee zussen hebben de zaak draaiende gehouden en toen ik 21 was, mocht ik, als uitzondering, alsnog het café runnen. Met die leeftijd was ik de jongste kastelein van Amsterdam.
We hebben allerlei fases gehad hier in de Javastraat. We hebben hele goede jaren gehad en toen niet zo’n beste tijd met veel criminaliteit, maar dat is gelukkig verleden tijd. Op gegeven moment vertrokken er veel klanten die met het gezin gingen verhuizen buiten Amsterdam. We hebben mensen zien gaan maar hebben er nu een heel gemengd publiek voor terug, erg leuk! Heel wat winkeltjes in de straat die eten verkopen, veel groentewinkels. Daar staan we nu ook bekend om en men komt ervoor naar Amsterdam om hier boodschappen te komen doen en te winkelen. Er is heel wat reuring in de straat.
De mensen die hier in het café komen, dat zijn vaste klanten en dan zijn er de dertigers. Als de terrassen weer open zijn dan is er veel jong publiek. In de Javastraat hebben we een heel hoop restaurantjes, buitenlandse restaurantjes, alles, je kan Turks eten, Marokkaans eten .. noem maar op. Als je hier ‘s avonds komt en alles is open, dan is het gewoon hartstikke druk en daar profiteren wij ook van. Mensen die uit het restaurant hier nog een biertje komen drinken of spelletje of biljartje komen doen, helemaal gezellig!
Heel veel in de zaak is nog origineel; de glas in lood ramen, de hoogte van de zaak. De bar is in 1971-72 vernieuwd en er kwamen gescheiden toiletten, dat is veranderd maar veel stamt uit de tijd dat mijn vader het runde. Mijn schoonzoon Marco, die het café nu runt, wilde dat ook zo behouden. De zaak blijft gewoon zoals het nu is met een biljartje erin, echt een bruine kroeg. Maar Marco heeft hier ook nieuw leven ingeblazen. Zoals de speciaal biertjes, wat toch weer ander publiek trekt. En hij heeft het darten erin gebracht.
Marco: nu gaan we nog proberen om het terras wat aantrekkelijker te maken. Gewoon een bakkie koffie en espressootje is niet genoeg heb ik ondervonden. Dus we gaan kijken of er een loopje in komt als we met luxere koffies aan de slag gaan. Neem bijvoorbeeld een gin tonic, in mooie glazen ziet dat er hartstikke leuk uit. Maar we willen niet vergeten wie we zijn, dus laten we dat gewoon in een ouderwetse longdrink glas doen. Anders doe je een stap je van je identiteit af en dat moet je niet willen. En we krijgen ook 0% gedistilleerd. Dat schijnt best wel een hype te worden, dat je een whisky’tje 0% kunt nemen. Voor de rest doen we niet al te gekke dingen hoor!
Gijs: De mooie momenten waar ik op terugkijk. Ik zal je vertellen, we hebben elke keer wel weer een ander gesprek, daar ligt het niet aan, we hebben zoveel soorten mensen nu. En het zijn leuke dingen, niet meer die trieste dingen. Er is niet zo veel armoede meer, vroeger had je echt armoede. Vroeger schreef ik het op en dan betaalde je einde van de week of einde van de maand. Dat doen we niet meer omdat het niet meer hoeft, gelukkig.
Ik ben blij dat ik mijn prikje gekregen heb. Bij mij in de zaak hebben we allemaal een prikkie gehad. Ik ben er wel voor hoor. Dat is helemaal top. We moeten wel uitkijken, wel zorgen dat we dor die zure appel heen zijn, maar we gaan de goede kant op, hoop ik!
Of ik blij dat u schoonzoon het heeft overgenomen? Ja zeker. Het idee dat het in de familie blijft vind ik hartstikke mooi. Hij snapt goed wat ik heb neergezet, gelukkig wel, en dat is eigenlijk wel heel leuk!
Marco: nou, daar zou hij best wakker van gelegen hebben. Maar dat zou ik wel zonde vinden natuurlijk, als het ik helemaal om zou gooien. Het is zijn levenswerk, al zo’n 50 jaar. Op het moment dat ik hier begon, had je veel meer oude bruin cafés. Maar door niets te doen, en dat klinkt gek, word je eigenlijk uniek. En dat is wel mijn doel: om een oud bruin café te blijven.