Ricardo Uden
eigenaar van Ricardo’s
23 november 2023
“Mijn zoon zegt dat ik het gezicht van dit bedrijf ben en hij heeft geen woord gejokt. Ik ben een rat in het vak, om het maar zo uit te drukken, ik doe dit al vanaf eind jaren ‘70. Ik heb eigenlijk mijn leven lang gekookt.
Ik ben geboren in Paramaribo en op mijn 22e hier gekomen. Ik wilde eigenlijk niet, want ik had alles al in Suriname: werk in een kledingzaak, mooie kleren, schoenen. Ik was heel modieus. Maar al mijn vrienden gingen naar Holland en ik was aan ze gehecht natuurlijk, dus ging ik ook. Mijn moeder was al eerder gegaan. Zij was altijd ondernemend, maakte ijsjes, verkocht stroopwafels en brood, zette dingen op zuur. Dat stukje heb ik van haar meegekregen en ook overgedragen aan mijn kinderen.
Mijn eerste eigen zaak zat in de Celebesstraat, daar heb ik zeven of acht jaar gezeten. Hier in de Javastraat gaan we nu het tiende jaar in. Ik vind dit een geweldige straat. De buren en ondernemers zijn goed met elkaar verbonden. Het is een hechte familie. We ontvangen elkaars post, er wordt op elkaars auto gelet. Ik heb altijd graag in Oost gewoond, ik denk dat de multiculturele omgeving me aantrekt.
De klanten die hier komen zijn Javanen, Hindoestanen, Marokkanen, Afrikanen, alles komt hier binnenlopen. Ook van buiten de stad. Mensen zien ons op YouTube of in de krant en komen dan langs. Dat is natuurlijk kassa. We zijn elke dag rond 7 uur uitverkocht. Ik begin al om 8 uur ’s ochtends met koken, zodat we om 12 uur warme maaltijden kunnen verkopen. De meeste mensen komen afhalen.
Er werkt bijna alleen maar familie hier, zij zouden mij omschrijven als een lastige man, haha. Ik kan heel streng zijn, want ik ben een perfectionist in mijn werk, het moet altijd op dezelfde manier gaan. Als het verkeerd gaat, word ik vaak boos. Met voeding moet je geen grappen maken. Mijn naam staat erop hè, mocht er iets verkeerd gaan, dan zeggen ze, ik was bij Ricardo. En daar ben ik voorzichtig mee.
Maar ik kan ook lief zijn, hoor, daar niet van. En ik heb lieve kinderen, dat is voor mij een zegen. Ik ben dankbaar voor alles. Ik zet mijn leven in Gods handen. Op zaterdagavond als ik laat thuiskom, zet ik de televisie aan om nieuws te kijken, praatprogramma’s, SBS6, Nieuwsuur, dat soort dingen. Om bij te blijven, toch? En dan val ik altijd in slaap en word ik ’s ochtends wakker met de EO. Dan volg ik alles wat met God te maken heeft en heb ik mijn portie geestelijkheid gehad. Maar ik ben niet vrij op zondag. Ik ben nooit vrij. Ook op maandag, als we gesloten zijn, kom ik om de boodschappen in ontvangst te nemen.
Gelukkig ben ik nog gezond en wel en kan ik het werk nog met energie doen. Ik kook nog steeds met passie en overgave. Het leukste vind ik als mensen van het eten genieten. Dan geniet ik ook.”