Esther van der Vaart

eigenaresse van Hartje Oost sinds 2014.

22 december 2020

Zo’n crisis zorgt ervoor dat je creatief bent, je dut niet in en je kijkt naar wat er wèl kan. Het gevoel van dankbaarheid vanuit de klanten is als een soort brandstof, het geeft ons energie. Mensen kunnen nog steeds bij ons terecht voor koffie en broodjes, en onze kleding kunnen mensen online kopen.

Ik woonde zelf al een paar jaar in de buurt en zag dat er eigenlijk geen koffietentje zat. Ik dacht toen, het is toch jammer dat ons publiek naar de Pijp gaat, of op de Middenweg boodschappen gaat doen en daar koffie haalt. Ik kwam in gesprek met de winkelstraatmanager en die vertelde welke panden er leeg stonden destijds. Hier zat eerst voor de helft een stomerij, en de eigenaar vertelde dat hij de tuin erbij zou betrekken waardoor het twee keer zo groot werd. Te groot voor mij alleen, dacht ik.

Gelukkig kwam er iemand op mijn pad die het leuk vond om een winkel te beginnen. Achterin de winkel en voorin koffie en broodjes. Dat vonden ze bij de gemeente wel een origineel idee. En 9 maanden later, als een soort bevalling, toen was Hartje Oost daar!

Er komen hier vrolijke, lieve buurtbewoners die het ons echt gunnen en ook met problemen bij ons komen. Zoals die keer dat ze zich buiten hebben gesloten, of jonge jongens die iets lekkers voor hun vriendin willen kopen of vragen van “Es hoe moet ik dit maken?”. We zijn eigenlijk een soort buurthuis geworden, omdat we er zelf elke dag stonden en mensen weten wie we zijn. Het personeel is zo betrokken met mensen die hier komen, je ziet echt vriendschappen ontstaan.

We nemen de tijd, we hebben geen standaard broodje, het wordt allemaal ter plekke gemaakt en zoveel mogelijk biologisch. Het meeste van ons personeel is vegan en ik leer elke dag zo veel van hen. Ik vind het soms nog wel een uitdaging omdat ik niet zo ben opgevoed. Maar het kan zo lekker en gezond zijn en kunt genoeg mooie producten maken. Ons bananenbrood is al heel lang zonder eieren, helemaal vegan. 

Een van onze hoogtepunten was dat acteur Samuel L. Jackson opeens in de winkel stond. Er vielen allerlei dingen in de keuken en niemand durfde op hem af te stappen. De kans van je leven die je moet aangrijpen, dus sprak ik hem aan. Hij wilde een broodje carpaccio en zat daar met z’n crew gezellig te lunchen en kwam na afloop bij ons in de keuken staan om een foto te maken. 

Dagelijks gebeuren er gekke, grappige dingen met lieverds uit de buurt die elke dag komen en iets lekkers brengen, een meloentje, of een Turkse baklava. Als we mensen een tijd niet zien, dan zijn we bezorgd. Dat is misschien wel het hoogtepunt van dit jaar, dat we iemand  hebben teruggevonden die in een depressie was geraakt. Een week geleden stond hij er ineens weer en daar was iedereen zo blij om!  

De dames die hier werken hebben hun uren nodig omdat andere baantjes wegvielen door corona en de huur wel doorbetaald moet worden. Ik heb zelf wat uren ingeleverd zodat ik ze niet hoefde te ontslaan. In deze tijd borrelen we vaker online en ook dat went. Dat je met oma van 94 op zondagmiddag online een borreltje kan drinken dat is natuurlijk wel heel grappig. Liever zit ik natuurlijk echt bij haar, maar nu kan dat op deze manier alsnog!

Als alles weer kan, dan geven een groot feest dat we ons 7-jarig bestaan vieren met z’n allen. Ik denk dat iedereen dan zo blij is en dat we met z’n allen een mooi jaar tegemoet gaan. Dan hebben de denk ik de economie snel weer draaiende, omdat iedereen zo dankbaar is en graag weer geld wil uitgegeven aan een lekker drankje of het gezellig samen zijn.